- Sevdiklerimiz ve Hidayet İstemek

Sevdiklerimiz ve Hidayet İstemek

(Rasulüm sen sevdiğini doğru yola eriştiremezsin) fakat Allah dilediğini iyi niyet ve amellerine göre doğru yola eriştirir.O,doğru yola erişecek olanları daha iyi bilir.(KASAS SURESİ 56.AYET ) (Resûlullah s.a.v kendisini her yönü ile himaye eden amcası Ebu Talib'in müslüman olmasını çok istemişti.Fakat o çevre ve mevkisinin verdiği gururu yenemeyip çevrem ve kadınlar beni ayıplar''diyerek Allah ve resulünün tebliğine teslimiyet göstermeden müslüman olamadan ölmüştü.)

Bizler sevdiklerimizin hidayeti için her daim dûa yolunu tutmalıyız.Fakat ne kadar istesekte,değiştirme şansımız yok.Eğer Allah dilerse o başka.

Bir insanın hidayeti öncelikle kendisinin taleb etmesi ,gereklidir.Kendi iradesi ile Allah'tan ne kadar değişmek isterse,o derecede bir hidayet nuru insana sunulur.Rabbin vermesi,insanın taleb etmesi ile doğru orantılıdır.Kul neyi isterse Allah o'nu yaratır.

İslâm kelime manası ile teslim olmak,boyun eğmek anlamına gelir.Peki insan neyi neye teslim edecek bunu bilmesi ,en önemli husustur.

Bize hayat hakkını veren,bizi bir damla sudan yaratan sahib-i zülcelâle kendi irademizle nefsimizi(egomuzu) teslim etmektir asılolan.Vücudumuzu mucidimize teslim etmenin adıdır müslüman olmak.

Müslüman olmak uzun bir listenin altına atılan sözleşmenin adıdır.Kelime-i Şehadetin özü bize derki;Nefsimi,heves,ve arzularımı ilâh edinmekten vazgeçtim. Nefsimin yaradanı, Rabbimi ilâh edindim.O benim vücudum üzerinde söz sahibidir.Ben onun varlığının bir tecelli ve yansımasından ibaretim.Onun elçisinin sözlerini nedensiz,niçinsiz başım üzere kabul ederim. O'ki onsekizbin alemi elinde tutan,öldürüp,dirilten,gökten yağmuru,topraktan rızkımı veren ise,ben bunların hiç birini yapma gücüne sahip değilsem, vücudumun devam bulması için en güzel ölçüleri bana sunabilecek ancak bu mükemmel cihazı, yaratan zatın ilahi ve değişmez kanunlarına teslim olmakla kalbim itminân bulur.huzura ererim.Gerçek mutluluğun kaynağına ulaşabilirim.

Kelime-i Şehadet kağıt üzerinde,gelişi güzel bir anlaşma değildir.Egonun yönetiminden,Rabbinin yönetimine teslim olmanın adıdır.Nefsi ıslah ve terbiye eden yegane ,sistem İslam kelimesinin içinde barınır.

Aslında ,insan Rabbini tanımadan önce ,kendini egosunun sınırlılığını görmeli.Elinin nereye kadar uzanabildiğini farketmeli,neyi ne kadar değiştirme gücüne sahib olduğunun şuuurunda olduktan sonra ,nefsini yani benliğinin mahiyetini sınırlarını bildikten sonra,Rabbini aramaya başlamalı.Tıpkı İbrahim peygamberin Rabbini aradığı gibi, hZ.İbrahimin vardığı sonuç; ''Batıp gidenler benim Rabbim olamaz''

İslâm dininin çağrısı şudur;Bütün ölümlü,aciz ,yetersiz mahlukun size sunduğu kurallar,mutluluk reçetelerine karşı ,Rabbinizin dünya ve ahiret saadeti için sunduğu;ruhumuza,yaratılış gayemize uygun, kendimizi en yüksek kalitede,en işlevsel kullanmanın çağrısıdır.Kullanım kılavuzumuz Kuran-ı Kerim'dir.Kuranın pratiğe dökülmüş hali Peygamberimiz ve onun sahabileridir.Kur'an her türlü aşırılığın karşısında olup ,insanlığı orta yola(sırat-ı müstakim) yoluna çağıran yaşam kitabıdır.Dünya hayatında yol haritasıdır.Kabirde ışık,berzahta kurtarıcıdır.

Nefsin ilahlığını kabul etmek ,hislerin ve zevklerin ilahlığıdır.His ve arzu odaklı bir yaşam dünya ve ahiret'te sıkıntı veren bir yaşam tarzıdır.Kur'an rehberliğinde yol alan bir yaşam tarzı ise,mantığın hükmettiği bir yaşamdır.Kur'an ise insan nefsini terbiye etmek için gelmiştir.Arzu ve zevkleri öne alan insan,önde kısa bir mutluluk arkasında sonsuz acılar yaşar.Mantık

hükmettiğinde ise,duygular Kur'an rehberliğinde terbiyeden geçmesi ile önde disiplinli yaşamın insana verdiği bir acı halini yaşayan nefs(benlik) sonda huzur ve mutluluk yaşar.Tıpkı düzenli ders çalışan öğrencinin yaşadığı sıkıntı ve sonda yaşadığı mutluluk ve tembel öğrencinin önden yaşadığı rahatlık ve sonda çektiği acı gibi.

Günümüzde bazı insanların,Müslüman olmanın gereklerini hakkıyla yapamamasında ki sıkıntı nefsin arzu ve isteklerinin kontrolsüz ,başıboş kalmayı arzu etmesi ve bir terbiyeden geçmek istememesidir.

Oysa ki ,nefs(ego) içimizde terbiye görmemiş bir çocuk gibidir.Disipline olmak,düzen altına girmek istemiyor.Gözünün her gördüğüne sahip olmak,her zevki tatmak,zararlı zararsız her şeye el uzatan bu şımarık çocuğun duygularını nizam ve düzene koyan,ona helal zevklerle yetinmesini öngören İslam'a yaklaşmayı yeğlemiyor.

Malesef ki;Nefsini ilah edinmiş,haram zevklerin tiryakisi olmuş bir kısım insanlar topluluğu İslamın terbiye ediciliğini,Kur'anın rehberliğini olağanca güçleri ile alâşa etmenin çabasındalar.

Oysaki , Kur'anın getirdiği bakış açısı şudur;Dünya yaşamı,ruhların olgunlaşması,kemale ermesi sonsuzluk yurdu cennete hazırlanması için gerekli, bir sonsuza ön hazırlık okuludur.Dünya zevk ve eğlence yeri değil.Eğitim sahasıdır.Okul olması hasebi ile ,bir dizi sınavların yaşandığı bir yer.Asıl zevk ve sonsuz eğlencenin adresini bize ,Kur'an cennet olarak gösterir.Dünya bir okulsa okulun kitabı'da tüm dinlerin özünü içinde barındıran güncellenmiş asrın formuna uygun Kur'an dır.Öğretmenler ise başta Peygamber efendimiz(s.a.v)diğer peygamberler , sahabiler ve Allahın veli kullarıdır.

Dünya yaşamındaki zevk ve eğlencelere Kur'an ,tıpkı bir okul ve askeri nizamda nasıl ve ne ölçüde bir eğlence uygunsa ,o ölçüyü helal adı altında zevklerle sınırlayarak insana sunar.Aslında insanoğlunun işte tamda bu sınıra ,fazlası ile ihtiyacı vardır.Günümüz Psikiyatristleri bu konudan dem vururlar.''İnsanı güvensizliğe,tatminsizliğe,mutsuzluğa iten sınırsız ve gelişigüzel bir yaşam tarzı olduğunu ifade ederler.Kur'anın perspektifi ise,bu geçici ve ölümlü zevklerin,asıl kaynağına bizi sürükler.''Bunlar gölgeler ne kadar tutmaya çalışsan kaçar ,sen onu hep kovalayan olursun der''.gölge peşinde koşan bir zavallı olmaktan insanoğlunu kurtaran bir eğitmen olarak rehberliğini duymak ve anlamak isteyenlere sunar.

İşte hidayet yolunda;insanın önüne tıpkı Efendimizin amcası Ebu Talib'in önüne çıkan engeller gibi,nefsinde öngördüğü bir sürü engeller silsilesi çıkar.

Nefsimiz bizim önümüze Çevre,statü,para,arzular,kadın gibi barikatlar kurar.Bunları aşabilen yaradanının getirdiği dine tam teslim olabilir.Fakat bazen aşamayıp takılabilir.Nefsimiz hangi konuda zayıf olduğunu iyi bilir.Bizi en zayıf tarafımızdan vurur.Mesela ;Bize kabir kapısına kadar eşlik edecek insanlardan çekinmemizi ,çevre neder düşüncesini fısıldar.Yada bir türlü bırakamadığımız vücudumuza zarar veren bir alışkanlığımızdan girer.Sen alkol alıyorsun,namaz kılamazsın gibi....Bazen gururdan....Nefsin türlü hileleri vardır.

Mesela Ebu cehil'e kibirden girmiştir nefsi.''Sen demiştir Mekkenin en zengin ve entellektüel adamı,garib yetim,Muhammedin dininemi girdi dedirticen kendine''.İslamın hak din olduğunu biliyordu, fakat takılıp,geçemediği husus neden, o ben, değil.Peygamberlik gelecekse benim gibi zengin ve entellektüel bir adama gelmeliydi düşüncesi onun hidayete ermesine en büyük engel teşkil etmişti.

Oysa yaradan, kendi dinini her zaman toprak gibi verimli , mütevazi ruhların üzerinden inşa ediyordu.

İnsanın asıl vazifesi dûa ve kulluk ise,bize düşen dûa yolunu bırakmamak .Öncelikli olarak kendi nefsimizin ıslahı için yaradandan güç ve yardım istemek.Sonra tüm insanlık ve sevdiklerimiz için dûa etmek.Değişmeyi istemek.Kendi küçük irademizi büyük iradeye bağlamayı gönülden istemek.

Hidayetin, nefsin alışkanlıklarını değiştireceği ,fakat bu değişimin kendisinin lehine bir değişim olduğu, fikrine nefsimizi alıştırmak.Nefsimizin kulağına sık sık nasihatlar kaçırmak ,iyi gelir, acısada öldürmez.Kendisine demeliyiz bu alışkanlıkların temelsiz ve çürük olduğunu.Dünya ve ötelerde beni yolda bırakacak esassız ,fani ,ölümlü hevesler olduğunu.Gel ey nefsim! demeliyiz bu zevk ve arzuları biraz erteleyelim dünya yaşamında eğitim ve sınavlarımızı bitirelim.Ötede dile benden ne dilersen gibi söylemlerle nefsi dize getirmeye çalışmak gibi...

Nefsin bize oynadığı ,her türlü hileye karşı,Kur'an dan aldığımız ders'le panzehir üretmeliyiz ki,ruhumuzu hasta etmesin.

Dünya madem sınav meydanı ise ,kendi ruhumuzu insan-ı kamil sıfatına erdirmek için çaba sarfedip, önümüze her an sunulan tercihler silsilesinde doğru şıkkı işaretleyebilmek için Kur'an kitabımızdan dersimize iyi çalışmalıyız.

Biz kendimizi ve sevdiklerimizi Hidayete erdiremesekte,kendimiz ve sevdiklerimiz için sırat-ı müstakimin sahibinden her an hidayet dilemeliyiz. Ne kadar söz ile müslüman olduğumuzu dile getirsekte,atadan dededen miras gelen bu müslümanlığın neresinde olduğumuzu ve ne kadarını uygulayabildiğimizi sorgulamamış olabiliriz. Nüfusumuzda İslam yazsa da, daha hidayete ermesi gereken bir dizi huyumuz var.Değişmesi gereken teslim olması gereken bir sürü duygumuz var.Müslümanlığımızı geleneğin elinden kurtulması için taklidi(sorgulamadan) halden, tahkike(bilinçli) geçebilmesi için ,hidayet istemeye çok ihtiyacımız olduğunu başta kendi nefsimde hisediyorum.

Allahım senden kendim ve tüm sevdiklerim,ve bütün insanlığa senin istediğin ve arzu ettiğin şekilde hidayetini sun.

Bizi nefsimizle bir an ve saniye yanlız bırakma.

Bize nefsin doğru gösterdiği, yanlışlarımızı göster.

Amin.

30/12/2011

2011'den 2012 'ye geçerken istediğim ilk dûa.

S.UYGUR

MENÜLER


ANASAYFA	HZ.MUHAMMED	KÜLTÜR SANAT	MAKALE VE DENEMELER	İSLAMİ BÖLÜM	YAZI ATÖLYESİ	E-KİTAP	ZİYARETÇİ DEF.	MOZİLLA FİREFOX