Çıkmak için, içmek için, gülüp eğlenmek için sebep aradı hep

Bir ara öyle çok gezdi öyle çok içti o kadar çok eğlendi ki

Kendini unuttu

Kaybetti bir şeyleri

Gece sonlarında hep ağlıyordu

Ağladığının farkında da değildi sarhoşluktan

Meğer hep aynı şey için göz yaşı dökmüş

Herkes bir sebep aramış kendince, teşhis koymuş

Ama bilememişler nedenini

Görememişler o küçük kızın büyük kalbini

"Beni kimse sevmiyor " diye ağlarmış

Yüzüne vurulmadan bu ağlayışı

class="MsoNormal"> 

Oda hiç farkına varmamış.

Bitmezmiş geceler,

Doğmazmış güneş hiç

O geceyi severmiş

Sahteliğini severmiş

Ay ışığında her şey daha güzelmiş

Gecenin ışıltısı bir başka cezbedermiş

Şişelere vuran ışık , rengarenk ne de güzelmiş

Geceler için bahaneler bitmez,

Alkoller tükenmez, şişenin dibi bir türlü gelmezmiş

Sahte olanı severmiş

Gözlüklerini takar güneşten kaçar

Gerçeği hiç görmezmiş

Uyarıları duymaz

Uyaranları görmez

Gecenin ışığıyla kör

Müziğin sesiyle sağır olmuş

Amaç hep aynıymış,

Yorulmak  !

Yoruldukça unutmak

Bir zaman gelmiş

Yorgunluktan bayılmış

Zayıf kalmış, güçsüz

Onu hep güçlü gösteren ışıklar

Yine kandırmış

Bu sefer düşmüş

Gerçeği görmüş

Bitkin kalmış

Artık ne alkol yetmiş ne gece ışığı ışıltısı müziği

İnsanların sahteliği kalmış geride

Harcadığı yılları